„Stimy”

„Moje dziecko macha rączkami w silnych emocjach – co zrobić żeby przestało?”

„Moja córeczka w spektrum podskakuje i wygina ręce w dziwny sposób gdy się cieszy – czy jest sposób na powstrzymanie tych zachowań, bo wyglądają dziwnie?”

Stimowanie – jakkolwiek „dziwnie” może czasami wyglądać dla nieobytego z tym otoczenia, jest bardzo potrzebne osobie w spektrum autyzmu.

Stimy pomagają np. w samoregulacji, wyrażaniu uczuć i emocji, czy redukcji stresu i lęku. Czasami są też sposobem na nudę i pomagają się skoncentrować.

Stimowanie może wyglądać bardzo różnie! Podskakiwanie, machanie rękoma, trzęsienie nogą, obracanie się wokół własnej osi, klaskanie, kołysanie czy nawet słuchanie w kółko tej samej piosenki.

Co zrobić ze stimami? – nic

Daj żyć i przyzwyczaj się, bo towarzyszą większości osób w spektrum autyzmu.

Wyjątek wymagający interwencji – gdy stimy stają się niebezpieczne dla osoby w spektrum lub jej otoczenia.

Zabraniając dziecku w spektrum autyzmu stimowania, tak naprawdę wymagamy od niego kamuflowania swojego prawdziwego „ja”, czyli… wymagamy maskowania! A maskowanie, choć śmiesznie brzmi, już tak zabawne dla osoby w spektrum nie jest.

Ty, zadowolony rodzic, bo „dzieciak nareszcie nie zachowuje się jak dziwak i nie macha rączkami – chyba go wyleczymy z tego autyzmu!”.

W międzyczasie w Twoim dziecku narasta lawina emocji, uczuć, których uzewnętrznić nie może. Kumulują się i zatruwają umysł jak para w gotującym się czajniku, która nie może znaleźć ujścia.